نفس تازه؟
ابراهیم_رئیسی از مشهد به تهران برمی‌گردد تا از فردا رئیس قوه قضائیه باشد. رهبری در حکم انتصابش نوشته که توقع دارد با آمدن رئیسی «دستگاه عدالت با نَفَسی تازه» اداره شود؛ اما طی ۱۰سال که او «معاون اول قوه قضائیه» بود چه ویژگی متفاوتی با رؤسای خود داشت که حالا قرار است «نفسِ تازه» بیاورد؟
نگاه نو- محمدجواد_اکبرین نوشت:
وقتی فاجعه کهریزک اتفاق افتاد که در آن چند جوان زیر شکنجه جان دادند رئیسی معاون اول قوه قضائیه بود. ماهها بعد در ۱۳بهمن۸۸ وقتی درباره سرنوشت پرونده کهریزک از او پرسیدند گفت: “این یک مسئله‌ی حاشیه‌ای است و متن اصلی، ظلم بزرگ به نظام اسلامی است”. برای رئیس جدید قوه قضائیه هم «متن اصلی، نظام اسلامی است» نه اجرای عدالت.
همین دو شب پیش در آستانه‌ی ریاستش گفت: «جریان استکباری با استفاده از ابزار رسانه‌ای و فضای ارتباطی و دیجیتالی به دنبال گسترش نگاه الحادی خود هستند/امروزه جامعه ما در مواجهه با شبیخون فرهنگی قرار دارد» (خبرگزاری مهر). راستش اگر به «شبیخون فرهنگی» باور داشته باشیم بدترین شبیخون که در تاریخ کشورمان اتفاق افتاد رسیدن این جماعت به قدرت بود؛ راهزنانی که هنری جز نقشه کشیدن برای «فضای ارتباطی و دیجیتالی» و بستن و ریختن و تاختن “به نام خدا” ندارند.
در آخرین انتخابات ریاست جمهوری، او نه چهره‌ای اقتصادی بود نه یک سیاستمدار. بلکه به عنوان یک چهره شناخته‌شده‌ی قضائی وارد رقابت‌های انتخاباتی شد و اتفاقا همان پیشینه و کارنامه‌ی قضائی‌اش، مهمترین دلیل شکست او در انتخابات شد؛ و حالا درست به ریاستِ همان نقطه‌ای از قدرت منصوب شده که به خاطرش از مردم «نه» شنید!
نفس عدالت در این نظام به شماره افتاده و ابراهیم رئیسی بخشی از حلقه‌ی مسئولان ارشدی است که این بلا را بر سر عدلیه آورده‌اند و نشاندنش بر این جایگاه، نه تنها «نفسِ تازه» نمی‌آورد بلکه اندک نفس‌های باقیمانده در آن را می‌بُرد و می‌بَرد.