لات‌های سیاسی
✍️ اجلال قوامی
نگاه نو- در این وانفسای اخلاق‌کشی و عاشق‌کشی، فعالان مدنی و منتقدان هر بار با دشنه‌ی جور گماشتگان که تخریب و فحاشی هویت آنان است، تن و روح‌شان زخمی می‌شود و اما هر بار با باوری عمیق‌تر گام‌های خود را بر می‌دارند.
از یک‌سو فعالان منتقد در داخل ستون پنجم، برانداز و با هزار و یک صفت مزین می‌شوند و از دیگر سو جماعتی که هویتی نداشته و ندارند با ادبیات سبک و نازل‌شان این فعالان را وابسته، خائن و… می‌خوانند. به راستی این همه ترس و هیاهو برای چیست؟
گناه ناکرده فعالان مدنی، روزنامه‌نگاری و سیاسی که در داخل کشور با وجود محدودیت‌ها و تنگناهای موجود همچنان به کنشگری ادامه می‌دهند، چیست؟ جماعت لمپنی که قلیل‌اند هر بار و به هر بهانه‌ای چنگ بر صورت و سیرت این و آن می‌کشند. گویا رسالتی جز تهمت پراکنی ندارند.
نیک پر واضح است که تاثیرگذاری فعالان مدنی آن‌چنان بر لات‌های سیاسی و کاسبکاران گران آمده که به هر حیلتی و خدعه‌ای متوسل می‌شوند تا از رهگذر تخریب چهره‌هایی که کارنامه‌ی شفاف و روشنی دارند، به نان و نوایی رسند. اما این ره که این لمپن‌ها می‌روند به ترکستان است.
اگر بنا بر این‌گونه بی‌اخلاقی‌ها باشد و هر کس و یا جماعتی در پستوهای‌شان بر این و آن بتازند و حکم صادر کنند، خود عن‌قریب قربانی این هرزگی‌ها و بی‌اخلاقی‌ها خواهند شد.
این‌که همه جریان‌های سیاسی، فعالان مدنی، سیاسی را با چوب تهمت و تخریب بنوازند نشان از آن دارد که اینان ابزار یک پروژه نخ‌نما شده‌اند و اندکی صبر که پرده‌ها برون فتد و هویت کدر آنان بر همگان روشن شود.
ما می‌مانیم و این لات‌های سیاسی عرض خود می‌برند و زحمت ما می‌دارند.
آنان که بە سر مستی ما طعنه زنانند
بگذار بمانند به خماری که زما، هیچ ندانند.