معیار انتخاب رئیس‌جمهور و گزینه‌های قابل طرح
حمیدرضا جلایی‌پور، عضو شورای مرکزی حزب اتحادملت، در یادداشتی برای “راهبرد” نوشت:
چند نفر از کاربران محترم ظاهرا تصمیم گرفته بودند که در موقعیت انتخابات پیش‌رو هم «کنشگری مسئولانه» داشته باشند و هم «آگاهانه» رای بدهند، به بیان دیگر آنان نمی‌خواهند تحریمی باشند. این کاربران سوال می‌کردند در انتخابات ۱۴۰۰ به چه کسی و چرا باید به او رای داد؟
پاسخ دادم به کسی رای دهید که اجماع و پشتیبانی یکی از دو جبهه اصلی سیاسی کشور (اصلاح‌طلبان و اصول‌گرایان) را با خود داشته باشد. زیرا در این صورت نامزد پیروز در مدیریت کشور کمتر می‌تواند تک‌روی کند (مثل روحانی در دور دوم) و همچنین او بدین‌سان در برابر جریان سیاسی حامی‌اش و مردم بهتر می‌تواند پاسخگو باشد-شعار فراجناحی یک شعار مردم‌انگیزانه است.
پرسیدند که نامزدهای این دو جبهه اصول‌گرا و اصلاح‌طلب چه کسانی هستند؟ پاسخ دادم (و همه می‌دانیم) که هنوز نام نامزدها روشن نیست و این دو جبهه تاکنون تصمیم رسمی خود را اعلام نکرده‌اند و بعید است تا یک ماه دیگر تصمیمات آنها اعلام شود.
البته هم اکنون شنیده می‌شود که نامزدهای جدی جبهه اصول‌گرایان «سیدابراهیم رئیسی و علی لاریجانی» هستند. و نامزدهای جبهه اصلاح‌طلبان ایران هنوز به تصویب نرسیده است.
البته، این روزها جبهه اصلاحات نحوه بررسی و انتخاب نامزدها را اعلام کرده است و اعلام کرده‌اند، نهایتا از نامزدهایی دفاع می‌کنند که «تیم اداره کارهای کلیدی» و «مختصات برنامه اداره کشور» را که به تصویب جبهه می‌رسد، قبول داشته باشند. بااین‌حال، هنوز این «برنامه» نشر نیافته و «اعضای تیم» معرفی نشده‌اند.
ضمن اینکه نام‌هایی در محافل اصلاح‌طلبان شنیده می‌شود:
دکتر محمدرضا ظفرقندی، رییس نظام پزشکی کشور (به‌خاطر اینکه پس از امنیت و معیشت، قلمروی بهداشت و درمان کشور در «عصر پاندمی‌های ناشناخته» یکی از اولویت‌های حکمرانی اصلاح‌طلبانه است).
دکتر محمدجواد ظریف (به‌خاطر اهمیت مدیریت بحران سیاست خارجی و صیانت از برجام).
خانم دکتر لعیا جنیدی، حقوق‌دان و معاون رییس‌جمهور.
دکتر اسحاق جهانگیری، معاون اول رییس‌جمهور (به‌خاطر تجربه کشورداری در تمام سپهرهای کشور خصوصا در شرایط بحرانی).
دکتر احمد میدری، استاد دانشگاه و معاون وزیر رفاه (به‌خاطر تخصص و تجربه‌اش در التزام به توسعه پایدار، همه‌جانبه و مشارکتی و خصوصا التزامش به شناخت و حمایت از سی‌و‌پنج میلیون شهروندی که از فقر رنج می‌برند) و دیگران.
در گفت‌گوهای تلگرامی کاربران محترم پرسیدند معیار انتخاب رییس‌جمهور چه باید باشد؟ روشن است رییس‌جمهور که نمی‌تواند از خلاء بیرون بیاید، باید تجربه و بصیرت اداره راهبردی کشور را داشته باشد؛ پاکدست و مردمی باشد.
اما به نظر من در میان این معیارها، مهمترین معیار باید این باید باشد که آن نامزد قادر باشد در مسیر توسعه عادلانه کشور «تنش خارجی» و «تنش میان جامعه و حاکمیت» ایران را کم کند.
ایران پس از انتخابات ۱۴۰۰ باید بتواند با سرعت بیشتری معضلات بیکاری، تورم، مسکن و سیاست‌خارجی (خصوصا دفاع از سهم راه‌ها و لوله‌های ترانزیت) را حل کند.
چنین هدفی به ساختن «دولتی با ظرفیت» و به «دور از تنش داخلی و خارجی» نیاز دارد. ما باید به رییس‌جمهوری رای دهیم که قادر باشد توسعه عادلانه کشور را با مشارکت خود مردم سرعت ببخشد.