کدام اسلام؟ کدام مسلمانی؟ کدام ملوکهم؟

 نگاه نو-  روزنامه جمهوری اسلامی : یکی از دستورات اسلام به پیروان خود و عموم انسان ها، که نقش بسیار بالایی نیز در ایجاد سلامت نفس و دورکردن جامعه از خشونت و انتقام گیری دارد، دستور به عفو و گذشت از خطای دیگران.

در آیات متعدد قران، خداوند به عفو و بخشش از خطای دیگران توصیه کرده است که اشاره به آنها لازم نیست و روایات کثیری از معصومین (ع) امر به عفو وگذشت وارد شده است. (که سالها،هم آموختیم، هم منبر نشینانی مسولیت گرفته در مناصب کشور یکطرفه سالها بر گوش و خون ما تدریس کرده اند) در این سفارش، تفاوتی بین عفوکردن خطای مومن و کافر، عالم و جاهل، قاصر و مقصر و سایر تقسیمات انسانی قائل نشده اند.

عفو کفار قریش که چقدر در حق پیامبر ظلم و جنایت کرده بودند در روز فتح مکه و وصیت امام علی (ع) به فرزندانش در مورد برخورد با قاتل خودش و برخورد امام حسن (ع) با فردی که به ایشان جسارت های بی شماری کرد و… همگی حاکی از لزوم عمل به این دستور الهی در همه حال دارد .

عفو و گذشت در همه جا مطلوب است، در روابط خانوادگی و بین زوجین ،در روابط بین همکاران دوستان همسایگان؛

بهترین جای عمل به این دستور اسلامی در اختلافات (دعوا) بین افراد و گروههاست.

اکنون نگاهی به وضع دادگاه ها در کشور بیندازیم درصد بسیاری از مردم درگیر دادگاه هستند، به فرموده آیه الله جوادی آملی: وجود ۱۶ میلیون پرونده در دادگاهها نشان می دهد که اکثریت مطلق مردم ایران، در گیر پرونده های قضایی هستند، این در حالی است که ۴۰ سال از برقراری جمهوری اسلامی و حاکمیت تفکر اسلام بر این کشور می گذرد همه مجاری تبلیغات دینی و رسانه های عمومی و ارتباطی در خدمت تبلیغ دین بوده است، دینی که دعوت به عفو و گذشت می‌کند

رئیس سابق دستگاه قضای کشور درجلسه تودیع خود در دفاع از زحمات قضات گفته: در کشورهای اروپایی نظیر سوئد به قدری پرونده قضایی کم است که قاضی در هر روز تنها به یک پرونده رسیدگی میکند در حالی که قضات ما در هر روز باید برای چندین پرونده حکم صادر کند. حال باید از خود بپرسیم مگر از نظر شعارهای حکومت، آنها کافر و ملحد و بی دین نیستند؟ (قطعا نیستند) پس چرا اینگونه شده است؟

باید گفت اشکال اصلی دراخلاق منش ملوک و رهبران جامعه ماست چرا که ” الناس علی دین ملوکهم “.

روزی حضرت امام رهبر مردم بود که عصاره عفو و بخشش بود و دانشمندان و الگوهایی چون شهید بهشتی مطهری و…
ولی حالا چی؟؟

کینه توزی و کینه ورزی از شاخصه های اصلی مدیران امروز شده.
بیش از ۱۰ سال از جریانات سال ۸۸ گذشته، هنوز برآتش کینه و اختلاف می دمیم. روز دوشنبه ۹۷/۱۲/۲۰ در مجلس شورای اسلامی، دو نماینده در صحن مجلس در آتش کینه ۱۰ ساله می دمند و رئیس سابق دستگاه قضایی کشور که خودش باید مظهر رافت و عفو وگذشت باشد، در مراسم تودیع خود می گوید: من با خودم عهد بسته ام کسانی که به من تهمت زده اند را نبخشم. تازه به این هم اکتفا نکرده و در ادامه می گوید: کسانی را نیز که در مجلسی باشند که به من تهمت می زنند و از من دفاع نکنند را هم نمی بخشم!

آیا این است دستور اسلام و کسی که ردای دین بر تن پوشیده و خود را نشانه خدا بر زمینیان می داند، (از سیره علی میگویند) باید اینگونه سخن بگوید و چنین مردم را به صلاح دعوت کند، آیا اینگونه می خواهیم مردم را به عفو و گذشت دعوت کنیم؟