داستان تلخ کولبری و طرح های غیرواقعی

داستان تلخ کولبری : خبر و طرح اخیر وزیر کشور دال بر ممنوعیت و پایان کولبری و تجمیع آنان در ٩بازارچه مرزی چهار استان غربی کشور که معابر کولبری در آن واقع است اگرچه بهت آور بود اما بنابه دلایل ذیل نمی تواند راهگشای این معضل عظیم باشد.

????داستان تلخ کولبری نشان از واقعیت دردناک توسعه نیافتگی این مناطق مرزی چهار استان غربی کشور است. کولبران صرفا برای تامین امرار معاش روزانه ی خود مجبور به پذیرش شرایط سخت و ناگوار کولبری هستند و چون در این مناطق شغلی وجود ندارد چاره ای جز اشتغال به این کار طاقت فرسا ندارند. طبق آمار موجود سالیانه حداقل بالغ بر ١۴۶ نفر کولبر در این مناطق ظالمانه کشته می شوند و صدها نفر از آنان بر اثر فشار کار و یا رفتن روی مین های زمینی یا سقوط از پرتگاه ها و کوه ها مصدوم می شوند. بیان یک صفحه از صفحات عدیده داستان تلخ کولبران در این مناطق می تواند گویای این امر و صدق گفتار باشد.

????اینجانب اخیرا وکالت اولیای دم مرحوم محمد بایر قیطولی زاده در استان کرمانشاه را بر عهده گرفته ام که در شرایط بسیار سختی توسط مامورین نیروی انتظامی کشته شده است که پرونده ای در دادسرای نظامی تشکیل و در حال رسیدگی و تظلم خواهی هستیم. در این پرونده از یک سو فرماندار شهرستان ثلاث باباجانی در مکتوبی رسمی اعلام داشته است که بارهای موجود در خودرو نیسان مرحوم محمد بایر قیطولی زاده (کاملا قانونی) بوده و هیچ کدام قاچاق تلقی نمی شود و از دیگر سو سازمان تعزیرات حکومتی نیز پس از بررسی مدارک دقیق و کامل، تمامی بارها را پس از کشته شدن آن مرحوم ،آزاد و از اتهام قاچاق بی گناه دانسته است؛ اما نکته تعجب آور این است که نیروی انتظامی او را قاچاقچی و کشتن آن مرحوم را وفق قانون !؟!دانسته است.

???? این داستان تلخ و دردناک در تمامی نوار مرزی این چهار استان غربی وجود دارد و هر روز نیز تکرار می شود. اکنون این پرسش مطرح می شود که آیا طرح وزیر کشور که در پایتخت تنظیم شده است می تواند راهگشای این مظلومین باشد؟ آیا طرح های این چنینی که بدون حضور کولبران یا نمایندگان آنها تدوین شده است، می تواند موثر در برون رفت از این شرایط باشد؟ طرح های سال گذشته در مورد بیمه کولبران به کجا ختم شد؟ این طرح چیزی نبود جز پروپاگاندای نماینده سردشت و پیرانشهر. چرا واقعیت کولبران در مرکز و توسط مسوولان دیده نمی شود؟ آیا کولبر دیگری کشته نخواهد شد؟چه امیدی برای برون رفت از این داستان تلخ وجود دارد؟ و صدها پرسش دیگر نیز مطرح است. در حال حاضر حسب اعلام اخیر نماینده سردشت و پیرانشهر در مجلس شورای اسلامی که در رسانه ها منتشر شده است؛ قریب به ٧۵هزار نفر کولبر داریم و بی شک این کولبران محتاج نان شب هستند و هیچ سرمایه ای ندارند تا بتوانند با آن داد و ستد تجاری در بازارچه های مرزی انجام دهند.

???? اگرچه در حال حاضر بازار دچار رکود زیادی شده و تابع نوسانات ارزی است و در این آشفته بازار، کولبران نمی توانند نفس بکشند و صرفا از توان فیزیکی خود برای کولبری استفاده می کنند؛ فلذا طرح جناب وزیر کشور نمی تواند منطبق با واقعیت باشد. به باور راقم این سطور وزیر کشور باید از طبقه ی آخر ساختمان عظیم وزارت کشور واقع در خیابان فاطمی تهران بیرون آمده و کافی است دو ساعت را با کولبران ثلاث باباجانی یا هورامان یا سردشت و بانه طی کند تا بتوانند طرحی مناسب و منطبق با عقلانیت و واقعیت برای کولبران طراحی کنند. واقعیت مسله این است که کولبری، نشان از بیکاری فزاینده و توسعه نیافتگی این مناطق است و با طرح های ضربتی و سلبی نمی توان داستان تلخ کولبران در این مناطق را مختومه کرد . زیرا ٧۵ هزار خانواده کولبری نیازمند اشتغال و نان هستند و بازارچه های مرزی نیازمند سرمایه است و این گونه طرح ها برای کولبران هیچ اثری نخواهد داشت. حتی دادن وام و بانکی برای معیشت کولبران موجبات نابودی هرچه بیشتر آنان خواهد شد. ای کاش بجای این طرح های فاقد اصول و مبنا موجبات اشتغال از طریق تولید منطبق با شرایط این مناطق، ایجاد صنایع تبدیلی، توسعه ی پایدار، حذف سیاستهای تبعیضی و لزوم توجه به واقعیات این مناطق و کولبران و…. را مطرح می کردند. دولت وفق قانون اساسی در قبال کولبران دارای مسولیت بوده و باید پاسخگویی بخشی از تکالیف حقوق شهروندی دولت در قبال شهروندان کولبر خواهد بود.

حسین احمدی نیاز

✔️حقوقدان و وکیل پایه یک دادگستری تعدادی از پرونده های کولبران