مصطفی مهرآیین
۱.این روزها بروز خشونت زبانی از سوی حکومت نسبت به مردم افزایش یافته است. در یک سو مردمی وجود دارند که به ده‌ها دلیل عصبانی و ناراحتند و در سوی دیگر مسئولانی وجود دارند که بی اعتنا به جایگاه خود می توانند به راحتی به مردم بگویند ” برو گمشو”،”ما می زنیم”،….
۲.در دوبله قسمت دوم انیمیشن طنز و عاشقانه “غار نشین ها” به جای کلمه “خانواده” از کلمه ای استفاده می شود که من جامعه شناس را ساعت ها با خود درگیر کرده است: “گروه واده”.در این انیمیشن هر جا شخصیت های غارنشین داستان می خواهند همدیگر را صدا کنند و عشق به همدیگر را نشان دهند از کلمه گروه واده استفاده می کنند.به یک معنا در این انیمیشن عشق چیزی نیست جز توان انسان در تشکیل گروه واده.
۳.میشل فوکو در بحث فوق العاده خود درباره حکومت‌مندی از استعاره “ملکه زنبورهای عسل” برای نظام سیاسی و شخص حاکم استفاده می کند. او معتقد است حاکم باید همچون ملکه زنبورها بدون نیش و مبتنی بر حکمت حکومت کند. حاکم نیازمند شمشیر نیست بلکه همچون شبان گله خود را هم فدای گله و هم فدای تک تک افراد گله می کند.
۴.در بحث های اخلاقی همواره گفته می شود اگر موفقیت امری فردی است،خوشبختی قطعا امری جمعی ست.من میتوانم در تنهایی خودم موفق باشم،اما قطعا خوشبخت نیستم.خوشبختی زمانی به وجود می آید که همه دیگران و اطرافیان من نیز موفق و شاد باشند.
۵.من به زبان ساده و بی اعتنا به هر گونه فضل فروشی معرفتی فقط کوشیدم بگویم ما همچون افراد درون انیمیشن غار نشین ها یک گروه واده ایم و خوشبختی مان با یکدیگر گره خورده است.نباید به عنوان حاکمان قدرتمند بر این فرآیند بی اعتنایی به زندگی مردم تاکید کنیم و فقط پروژه های سیاسی خود را به پیش ببریم.در همان انیمیشن در جمله زیبایی دیگر پدر و مادر بچه خردسال به او می گویند “نور را دنبال کن و برو.آنجا به آینده می رسی”.قطعا آینده را تنها می توان با دنبال کردن نور یا همان عشق یافت.از دنبال کردن سیاهی و خشم و سبعیت دست بردارید که در پایان آن چیزی جز نابودی نخواهید یافت.