برای جامِ آزادی و رفاه برزمیم
دیشب آخرین بازی جام جهانی فوتبال بخش بزرگی از نفوس بشر را در سراسر جهان برای بیش از دو ساعت چنان درگیر کرد که شاید هیچ اتفاق فرهنگی، سیاسی و مذهبی دیگری به پایش نرسد. این وضعیت محصول جهانی شدن و رشد بی‌پیشینه رسانه‌ها است و حکایت از روزگار تازه‌ای دارد که در آن فرهنگ، اقتصاد و جغرافیا به‌سرعت دگرگون می‌شوند. از همین‌رو، در چنین روزی ننوشتن از فوتبال ممکن نیست. جامعه افغانستان نیز علی‌رغم آن‌که استدیوم‌هایش دوباره محل دره‌زنی و اعدام گشته، ورزش و تفریح در آن از رونق افتاده و کشور گویی به گذشته‌های بسیار دور پرتاب شده است، بازهم درگیر فوتبال است و نمی‌تواند از اتفاقات پیرامونش فارغ شود و مهم‌تر از آن نمی‌تواند برای مدت طولانی در گذشته بماند و دور میخ طالبان بچرخد.
بازی دیشب دو برنده داشت: یکی تیم آرژانتین و دیگری لیونل مسی. درواقع، در یک میدان دو بازی جریان داشت. در یکی تیم‌های فرانسه و آرژانتین می‌رزمیدند و در دیگری لیونل میسی با کیلیان امباپه. هر دو تیم صاحب سنت پربار و سابقه طولانی در فوتبال‌اند و هردو ستاره عرق بسیار ریخته و پیش از این بازی قله‌های زیادی را پیموده‌اند. پیروزی را نمی‌توان به تصادف، دعا و شانس واگذار کرد. باید برای آن سال‌ها کوشید، بارها شکست خورد و تا آخرین لحظات امید را از دست نداد. میان دو تیم فرانسه و آرژانتین تفاوت چندانی نیست و درخشش امباپه جوان و مستعد نیز چنان چشم‌گیر است که به آسانی نمی‌توان گفت که او در برابر مسی، تک‌ستاره اسطوره‌ای فوتبال که در آخرین سال‌های بازی‌اش می‌درخشد، کم خواهد آورد. پیروزی مسی و تیمش بر رقیبان را نیز نباید تصادف خواند. آنان انگیزه بیشتر برای بردن داشتند. چرا که در گذشته از رقیب فرانسوی خود شکست خورده بودند و ستاره بی‌نظیرشان در کارنامه‌اش یک جام مهم طلایی کم داشت. درواقع، آنان فتح این جام را مأموریتی می‌دانستند که باید در همان میدان و دیشب پوره می‌شد. مسی اگر این‌جا پیروز نمی‌شد، تا چهار سال دیگر فرصت نداشت. حتماً مسی امسال و در ماه‌های نزدیک جام بسیار به دیشب فکر کرده است و در جریان بازی‌های جام امسال نیز بیش از هرکسی ذهن و تنش را جمع کرده و به هدفی که پیش روی داشته، اندیشیده و برای آن تدابیر سنجیده است. او در تیمش چون رهبر پخته، صاحب مأموریت و دارای کاریزمای بی‌نظیر عمل کرد. نقش رهبری در پیروزی بسیار مهم است. کارشناسان فوتبال می‌گویند که سن امباپه و این‌که در جمع هم‌تیمی‌هایش از جایگاهی چون مسی برخوردار نیست، نقطه ضعف فرانسه بود.
در افغانستان جام داغی جریان دارد و ملتی در خانه‌اش به شکل دردناک به چالش کشیده شده است. خیلی‌ها پیروزی یک‌باره، فوری و تصادفی را می‌خواهند. چشم‌های بسیاری به آسمان، امریکا و یا حوادث احتمالی دوخته شده‌اند. کسانی حتل به تغییر یا ترحم طالبان امید بسته‌اند. پیروزی اما، هرجا و در هرمیدان بزرگی که باشد از آسمان و امریکا یا با احتمالات و ترحم مخالفان به دست نمی‌آید، بلکه با کار دوام‌دار، آماده‌گی، تدبیر، همکاری و رهبری به دست می‌آید. برای ساختن وطنی صاحب صلح، دموکراسی و رفاه باید به سنت‌های مبارزاتی گذشته‌گان خود تکیه کنیم، میدان را رها نکنیم، از شکست‌ها بیاموزیم، کار جمعی انجام دهیم، مأموریت و انگیزه داشته باشیم، تدبیر بسنجیم و تا آخرین لحظاتِ خوش پیروزی دست از امید برنداریم. در این راه تیم خلق خواهد شد، رهبرانی برخواهند خاست و ستاره‌های خواهند درخشید. ما باید در جامِ آزادی و رفاه پیروز شویم.