مسکو از کشورهای همسایه افغانستان خواست تا به نیروهای امریکایی و ناتو اجازه ورود به قلمرو شان ندهند

عالی‌ترین مقام دیپلمات روسیه از همسایه‌های افغانستان خواسته که به نیروهای غربی اجازه ورود به قلمرو شان را ندهند.

مسکو نگران است که گروه دولت اسلامی معروف به داعش از افغانستان به آسیای میانه راه نیابد و کشورهای غربی نیز در جمهوری‌های اتحاد شوروی سابق، جای پا پیدا نکنند.

سرگی لاوروف٬ وزیر امور خارجه روسیه دیروز (۲۷ اکتوبر) از طریق ویدیو کنفرانس به نشستی که برای بحث در مورد وضعیت افغانستان در تهران دایر شده بود، گفت: «ما بار دیگر از همسایه‌های افغانستان می‌خواهیم که اجازه حضور نظامی امریکا و ناتو را ندهند. آن‌ها بعد از ترک افغانستان، اکنون قصد دارند در آنجا مستقر شوند.»

این اظهارات آقای لاوروف یک روز پس از آن صورت گرفته که کولن کال، معاون وزارت دفاع ایالات متحدۀ امریکا (پنتاگون) در امور دفاعی و پالیسی به کمیته خدمات نظامی کانگرس آن کشور گفت، اداره‌های استخباراتی تخمین می‌کنند که احتمال دارد داعش در کمتر از شش ماه بتواند، توانایی حمله بر ایالات متحده را حاصل کند.

به گفته معاون وزیر دفاع ایالات متحده، مقام‌های امریکایی معتقدند که داعش صرف در صورتی می‌تواند شکست یابد که امریکا در منطقه حضور داشته و طیاره‌های بی پیلوت موثر واقع شده‌اند.

کولن کال همچنان گفته که تا هنوز در مورد استقرار نیروهای زمینی با کدام همسایه ای افغانستان، موافقت نشده است.

اما قبل از این جان کربی٬ سخنگوی وزارت دفاع ایالات متحدۀ امریکا (پنتاگون) یک کنفرانس خبری در واشنگتن گفته بود که مذاکرات با همسایه‌های افغانستان و شرکای منطقه‌یی برای حمایت از نیروهای امریکایی، جریان دارد.

بر اساس گزارش سی‌ان‌ان، در حال حاضر طیاره‌های بی‌پیلوت امریکایی از حریم هوایی پاکستان استفاده می‌کنند و مذاکرات با اسلام آباد برای باز نگهداشتن این دهلیز، جریان دارد.

امریکا و متحدان ناتو در مورد حضور داعش در افغانستان و منطقه نگران هستند.

بر اساس یک گزارش سازمان ملل متحد، در چهار ماه نخست سال جاری میلادی گروه دولت اسلامی معروف به داعش ۷۷ حمله را در افغانستان انجام داده است.

بر اساس گزارش سی‌ان‌ان، شاخه خراسان گروه دولت اسلامی معروف به داعش بین ۱۵۰۰ تا ۲۰۰۰ جنگجو دارد، ولی ممکن است این تعداد در آینده نزدیک، افزایش یابد.

پس از تسلط کابل توسط طالبان، شماری از اعضای داعش نیز از زندان‌های مختلف افغانستان، بطور خاص از زندان پلچرخی در کابل آزاد شدند.