جان بولتون: فاجعه افغانستان را دموکرات‌ها و جمهوری‌خواهان با هم رقم زدند
سقوط دولت افغانستان زخمی است که روسای جمهور آمریکا برای کسب منافع سیاسی خروج از این کشور به ایالات متحده زدند
جان بولتون، مشاور امنیت ملی دولت دونالد ترامپ، رئیس‌جمهوری پیشین آمریکا، می‌گوید که فاجعه خروج آشفته نیروهای آمریکایی از افغانستان و سقوط دولت قانونی این کشور به دست ستیزه‌جویان طالبان را دو حزب دموکرات و جمهوری‌خواه با هم رقم زدند.
در مقاله‌ای برای پایگاه اطلاع‌رسانی کنگره آمریکا «هیل»، بولتون می‌نویسد که اکنون سال‌هاست به نظر می‌رسد که روسای جمهور هر دو حزب باورشان را به این از دست داده‌اند که نگه داشتن نیروهای آمریکایی در افغانستان، بهتر از این است که آمریکا مجبور شود در برابر حملات تروریست‌ها در کوچه و خیابان و آسمان کشورش از خودش دفاع کند.
به گفته وی، مساله افغانستان فقط توانایی‌های نظامی آمریکایی مستقر در آن کشور نبود، بلکه «برنامه جمع‌آوری اطلاعات»ی بود که بر زیرساخت‌ها و ظرفیت‌های حفاظتی ارتش برای انجام کارهای مهم برای مقابله با تروریسم در افغانستان و خطرات ناشی از پاکستان و ایران در مرزهای آن متکی بود.
مشاور امنیت ملی ترامپ تاکید می‌کند که توافق دوحه میان ترامپ و طالبان تأثیر مخربی بر روحیه ارتش و دولت افغانستان گذاشت. بایدن همان سیاست ترامپ را اتخاذ کرد، که به مرور باعث تضعیف و مشروعیت‌زدایی از دولتی شد که آمریکا دو دهه پیش در ایجاد آن نقشی اساسی ایفا کرده بود.
به گفته بولتون، با از رسمیت انداختن دولت افغانستان، روحیه افغان‌ها تضعیف شد و سالیان سال آموزش و تجهیز آنها بر باد رفت. در واقع، سقوط دولت افغانستان «زخمی» است که روسای جمهور آمریکا برای «کسب منافع سیاسی» خروج از این کشور به ایالات متحده زدند. سیاست امنیت ملی ایالات متحده باید بر مبنای «منافع اساسی» آمریکا و نه بر اساس «سیاست داخلی» شکل بگیرد.
بولتون نتیجه‌گیری می‌کند که «عواقب ترک افغانستان هنوز به پایان نرسیده است، و حوادث آنجا و تروریسم جهانی همچنان ما را گرفتار خود خواهد کرد. بایدن نخواهد توانست با ادعای خاتمه دادن به یکی از جنگ‌های بی‌پایان، قدم در انتخابات 2022 یا 2024 بگذارد. او باید توضیح بدهد که چرا آمریکا دومرتبه در برابر تروریسم آسیب‌پذیر شده است. ما ممکن است افغانستان را رها کرده باشیم، اما افغانستان ما را رها نخواهد کرد. و تروریست‌ها کماکان قرص و محکم سر جای‌شان نشسته‌اند.»