خاطرات تلخ دختران جوان از راننده‌گان موتر در شهر کابل

نگاه نو_ دختران جوان در شهر کابل از سوار شدن در موترهای شهری خاطرات خوشی ندارند. خواسته‌های نامشروع، لمس بدن آن‌ها از سوی راننده‌گان و بردن آن‌ها به سمت دیگر، خاطرات تلخی است که تعداد زیادی از دختران جوان در ذهن‌شان دارند. آن‌ها می‌‌گویند که این واقعه‌ها بر روح و روان آن‌ها اثر بدی گذاشته است. قانون منع خشونت بر زنان هر نوع آزار‌واذیت زنان را خشونت تلقی کرده و آن را جرم دانسته است. بیش‌تر دختران جوان از نشستن در ست پیش‌روی موتر نارضی‌اند و بیش‌تر در این قسمت آزارواذیت می‌‌شوند، اما ریاست ترافیک در این مورد هنوز قانون خاصی ندارد.

شمار زیادی از دختران جوان از سوار شدن در موتر‌های شهری، خاطرات بدی دارند و می‌‌گویند که مدام هنگام سوار شدن در موتر دچار مشکل می‌‌شوند. آن‌ها از این‌که نمی‌توانند با خیال راحت در ایستگاه‌ها، منتظر موتر ایستاد شوند، به تنهایی موتری را در بست بگیرند و مخصوصاً در موتر‌های بزرگ (کاستر) ایستاده شوند و یا این‌که از ست پیش روی موتر استفاده کنند، شکایت دارند.

شمار زیادی از دختران جوان از سوار شدن در موتر‌های شهری، خاطرات بدی دارند و می‌‌گویند که مدام هنگام سوار شدن در موتر دچار مشکل می‌‌شوند. آن‌ها از این‌که نمی‌توانند با خیال راحت در ایستگاه‌ها منتظر موتر ایستاد شوند، به تنهایی موتری را در بست بگیرند و مخصوصاً در موتر‌های بزرگ (کاستر) ایستاده شوند و یا این‌که از ست پیش روی موتر استفاده کنند، شکایت دارند.

سعدیه کارمند یکی از شرکت‌های خصوصی است. او از سرگذشت خود هنگامی که در یک موتر سوار شده بود، قصه می‌کند که راننده موتر به او حرف‌های رکیکی می‌زده و با نگاه‌هایش او را دنبال می‌کرده است: «چی می‌خوری که ایقه مقبول استی، هیچ وقتی تنها بیرون نشوی که مردم تو ره می‌خورن و زمانی‌ که از موتر پایین شدم بسیار اصرار داشت که شماره مبایلم را بدهم.» نرگس بیست‌ساله دانشجوی سال دوم دانشگاه است. او یک روز زمانی که برای تهیه کتاب درسی با دوستش به یکی از مناطق دوردست کابل می‌رود، در برگشت با مشکل موتر شهری برخورد می‌کنند و مجبور می‌‌شوند موتر دربست بگیرند و همین‌جا است که به گفته خودش به چنگال دو مرد مریض می‌افتند. نرگس و دوستش نمی‌دانستند در موتری که سوار شده‌اند، شخصی است و زمانی که راننده موتر آن‌ها را به سمت دیگر انتقال می‌داد، با داد و فریاد به شیشه موتر می‌زنند و از افرادی که در خیابان بودند کمک می‌خواهند. سرانجام راننده موتر را ایستاد می‌کند و آن‌ها از موتر پیاده می‌‌شوند.

این خانم‌ها می‌‌گویند که این رویداد‌ها به روح و روان آن‌ها صدمه زده است. در بیش‌تر مواقع تا زمانی که کار ضروری نداشته باشند، از خانه بیرون نمی‌شوند و یا این‌که از موتر استفاده نمی‌کنند. نرگس می‌‌گوید بعد از آن واقعه تا یک هفته دیگر اصلاً دوست نداشته از خانه بیرن شود و آن روز از لحظه‌ای که راننده، موتر را ایستاد کرد و از موتر پیاده شده‌اند، تا خانه گریه‌کنان رفته‌اند و اصلاً در موتر دیگری سوار نشده‌اند. او می‌‌گوید، بعد از آن روز هر وقت که بخواهم از موتر استفاده کنم، فکر و ذهنم درگیر می‌‌شود و مدام به اطرافم نگاه می‌کنم و هر لحظه به دروازه و شیشه موتر می‌بینم که مباد دروازه را بسته کرده باشد و یا این‌که مرا به سمت دیگری ببرد.

در فصل اول، ماده چهارم قانون منع خشونت علیه زن هر نوع آزارواذیت زنان را جرم دانسته است: «خشونت جرم بوده و هیچ کس حق ندارد در محل سکونت، اداره دولتی یا غیر دولتی، موسسات، محلات عامه، وسایط نقلیه یا سایر محلات مرتکب آن گردد، در صورت ارتکاب مطابق احکام این قانون مجازات می‌‌گردد.» خشونت در ماده پنجم قانون منع خشونت علیه زنان چنین تعریف شده است: «ارتکاب اعمالی که موجب صدمه به شخصیت، جسم، مال یا روان زن می‌‌گردد خشونت گفته می‌‌شود.»

ست پیش روی موتر، بخشی از موتر است که بیش‌تر خانم‌ها از آن شکایت دارند و مورد آزارواذیت قرار می‌گیرند. آن‌ها می‌‌گویند که بیش‌تر راننده‌گان به آن‌ها می‌‌گویند که یا پول دو نفر را بدهند و یا این‌که دو نفر بنشینند. در صورتی که دو نفر بنشینند احساس می‌‌کنند که راننده‌گان به بهانه‌های مختلفی به بدن آن‌ها دست می‌زنند. مژگان دانشجو است؛ او می‌‌گوید که مدام هنگام رفت‌وآمد برای پیدا کردن موتر با مشکل مواجه می‌‌شود. او می‌‌گوید راننده‌گان با سوار کردن دو نفر در قسمت‌ پیش روی موتر، آن‌ها را اذیت می‌‌کنند و در حقیقت به بهانه‌های مختلفی به بدن آن‌ها دست می‌زنند. مژگان می‌‌گوید در چندین موارد هنگامی که در چوکی پیش روی موتر نشسته است، مورد آزارواذیت از سوی راننده‌گان قرار گرفته است. «با وجودی که برای‌شان می‌‌گویم پول دو نفر را می‌‌دهم، باز هم یک نفر دیگر کنارم سوار می‌‌کنند.»

خان‌محمد شینواری، مدیر عمومی ترافیک کابل، در صحبت با خبرگزاری می‌‌گوید که قانون خاصی در این مورد وجود ندارد: «خانم‌هایی که در قسمت پیش روی موتر دو نفر می‌نشینند، مشکل خودشان است؛ می‌توانند که ننشینند و در صورتی که راننده مشکلی برای‌شان ایجاد می‌‌کند، به پولیس ترافیک شکایت کنند تا جریمه‌شان کند.»

طبق ماده چهارم قانون منع خشونت علیه زنان آزارواذیت زنان در داخل وسایط نقیله، نوعی خشونت به حساب می‌آید و مطابق ماده سی‌ام این قانون، مرتکب به سه ماه حبس محکوم می‌‌شود: «شخصی که مرتکب آزار و اذیت زن گردد، حسب احوال به حبس قصیر که از سه ماه کم‌تر نباشد محکوم می‌گردد، هر گاه جرم مندرج فقره(۱) این ماده با استفاده از موقف و احکام ارتکاب یابد، مرتکب حسب احوال به حبس قصیر که از شش ماه کم‌تر نباشد محکوم می‌‌شود.»