فراز و نشیبهای کرکت از ۲۰۱۵ استرالیا تا ۲۰۱۹ لندن
نگاه نو_ تیم ملی کرکت کشور در بازیهای اخیر لندن بسیار ضعیف ظاهر شد؛ ضعفهایی که امیدواریهای کرکتدوستان را کمرنگ ساخته است. بردهای پیهم تیم ملی کرکت افغانستان، افزایش شهرت بازیکنان کرکت و در نهایت ورود افغانستان به جمع تیمهای صاحبنام و در عین حال با ادعای قهرمانی، انتظارها از این تیم را بالا برد، اما شکستهای پیهم این تیم چه توجیهاتی دارد و چرا این تیم نتوانست در ۷ بازی حتا یک برد در کارنامه خود در لندن ثبت کند؟
تا سال ۲۰۰۰ میلادی کرکت در افغانستان چندان شهرت نداشت. مردم عام به طور عموم کرکت را به نام «توپدنده» یاد میکردند. در آن زمان باور بر این بود که این رشته ورزشی از پاکستان وارد شده است، اما رفتهرفته و با سپری شدن چندین رقابت مختلف، تیم ملی چند سالی پس از تأسیس، برقآسا از نوزادی به نوجوانی در سطح آسیا و بالآخره به جوانی در سطح جام جهانی رسید.
سلسله موفقیتهای تیم ملی در سال ۲۰۰۷ میلادی پررنگتر از هر زمان دیگر شد و هواداران زیادی را جذب خود کرد. ارمغان قهرمانی در مسابقات ۲۰ آوره آسیا، بهترین دستآورد تیم ملی تا آن زمان بود. همچنان کرکتبازان کشور توانستند این قهرمانی را در دو دوره دیگر (۲۰۰۹ و ۲۰۱۱) نیز حفظ کنند. به این ترتیب زنگ اول پیروزی تیم ملی کرکت افغانستان به صدا درآمد. مردمی که بعد از دهها سال جنگ، دربهدری و باخت منتظر خبر موفقیت هموطنانشان بودند، با توپدنده جهانی و آهستهآهسته با نام کرکت آشنا شدند و کرکت به یکی از ورزشهای ارزشمند کشور تبدیل شد.
کرکت امروز طرفداران بیشماری را در سطح جهان و در افغانستان دارد.
افغانستان در کدام نوع کرکت صاحب دستآورد است؟
در دنیای کرکت سه نوع مسابقات شهرت جهانی دارد؛ مسابقههایی که به ۲۰ آوره، ۵۰ آوره و تست کرکت یاد میشود. هر کدام از این بازیها، با دیگری تفاوت زیاد دارد و مهمترین پله در بالاترین سطح تست کرکت است.
حضور در جام جهانی یا قهرمانی و پیروزی مقابل تیمهای قدرتمند در تست کرکت، شبیه گذشتن از هفت خوان رستم است و تیم ملی افغانستان برای راهیابی به جام جهانی کرکت توانست این همه مسیر را در درازمدت طی کند و وارد رقابتهای جام جهانی و شامل «شورای جهانی کرکت» شود.
به مرور زمان تیم ملی در مقابل تیمهای طراز اول دنیا مثل هند، پاکستان و استرالیا وارد میدان شد. بدون شک کمتجربهگی بازیکنان در مسابقات بزرگ، حضور تیم ملی در کشورهای غربی، مسابقه با تیمها و بازیکنان طراز اول دنیا به ویژه در سالهای اول حضورش، اهمیت داشت.
تیم کرکت افغانستان در سال ٢٠١۵ میلادی اولین بار تجربه حضور در جام جهانی را به مردم افغانستان هدیه داد. حضور در جام جهانی استرالیا برای نخستین بار حرف و حدیثهای فراوانی را به همراه داشت. معرفی افغانستان به جهانیان و تصویر صلح و دوستی که از طریق ورزش منعکس میشد، شاید مهمترین دستآورد تیم ملی بود.
از طرف دیگر مردم چه در داخل و چه در خارج از افغانستان، هرگز توقع پیروزی و قهرمانی را از تیم ملی نداشتند، به ویژه افغانهای مقیم استرالیا که هرگز با امید برتری تیم ملیشان به ورزشگاه نمیرفتند.
بالا رفتن توقع مردم از کرکتبازان
اما در مسابقات لندن ۲۰۱۹، مردم توقع بالایی از تیم ملی کرکت داشتند. در جریان یکی از کنفرانسهای مطبوعاتی مسابقات جام جهانی ۲۰۱۵، دقیقاً قبل از مسابقه با بنگلهدیش خطاب به آقای اندی مول، مربی اسبق تیم ملی کرکت افغانستان سوالی بسیار ساده مطرح شد که بازی در مقابل بنگلهدیش را چگونه پیشبینی میکنید؟ او جواب داد: «تیم ما تیم خطرناکی است، ما بعضی کشورها را حذف میکنیم.» او گفت: «بعضی ناهمآهنگیها داخل تیم وجود دارد که در تمرینات روی نقطههای ضعف کار کردیم. اگر خوب بازی کنیم، خیلی خوب هستیم و اگر بد بازی کردیم، دیگر همه چیز را از دست میدهیم. ما تمام تمرکزمان را روی همین نقطه خواهیم گذاشت تا خوب بازی کنیم و تیم بنگلهدیش را ببریم.»
متأسفانه تیم افغانستان در آن بازی بد بازی کرد و مسابقه را به بنگلهدیش در سال ۲۰۱۵ استرالیا واگذار کرد. این بد بازی کردنها همچنان ادامه دارد که نمونهاش در سال جاری در لندن نیز هویدا بود. بازی با بنگلهدیش و سریلانکا، دو بازی بسیار مهم و از نظر بنده محکی برای سنجش پیشرفت تیم ملی بود، ولی یک بار دیگر از دست رفت تا ثابت شود که هنوز تیم خوبی مقابل تیمهای رده بالا، آن هم در مسابقات ۵۰ آوره، نداریم.
بعید میدانم که تیم ملی افغانستان بتواند پیروزیای را در مقابل تیمهای باقیمانده مسابقات جام جهانی ۲۰۱۹ لندن به دست آورد.
تیم ملى کرکت نشان داد که تا به حال هیچ پیشرفتی نسبت به چهار سال قبل در رده کرکت ۵۰ آوره نداشته است. با وجود حضور و رشد بازیکنانی چون راشد خان (فرد درجه یک دنیا در بخش پرتاپ توپ بیستآوره) و حضور بازیکنانی چون مجیب، نبی و زازی این تیم هنوز به پیشرفت چشمگیری دست نیافته و برتری مقابل تیمهای ضعیف خارج از دایرهی جام جهانی نیز به حد کافی تکراری شده است.
من شخصاً مشکل اصلی تیم را نه تنها در مدیریت فعلی، بلکه در مدیریت قبلی نیز میبینم. مدیران قبلی به طور بیرحمانه بر کرکت کشور به دلیل نداشتن پلانهای درازمدت برای مسابقات ۵۰ آوره، جفا کردهاند.
افغانستان در جام جهانی ۲۰۱۵ استرالیا مقابل اسکاتلند پیروز شد و تنها پیروزی افغانستان در اولین حضورش در تاریخ جام جهانی را رقم زد. این نوع پیروزی (در مقابل تیمهای ضعیف) ممکن بود در مقابل سریلانکا امسال نیز تکرار شود، ولی بنا بر عدم توجه بازیکنان در دو مسابقه که بسیار نزدیک بود پیروز شوند، مسابقه را باختند.
مدیران فعلی بورد کرکت افغانستان نیز اشتباههای جبرانناپذیزی را مرتکب شدهاند که حتا خشم راشد خان و محمدنبی را درست چند روز قبل از مسابقات جام جهانی برانگیختند. آنها بدون مشورت با بازیکنانی که تجربه حضور در میدانهای بزرگ را داشتند، اصغر افغان کاپیتان بر حال تیم ملی را برکنار و گلبدین نایب را به عنوان کاپیتان جدید معرفی کردند. از طرف دیگر، مدیریت نادرست و بازفرستادن بازیکن مطرح کشور مثل آقای محمد شهزاد به بهانه مریضی و واکنش شهزاد در مقابل رسانهها، از اشتباهات عمده و جبرانناپذیر مدیران فعلی است. از همه مهمتر اینکه برگزاری انتخابات هیأت رهبری بورد کرکت دقیقاً در زمانی که تیم ملی در مهمترین آزمون جهانی قرار داشت، را فقط میتوان در افغانستان سراغ گرفت.
به نظر من داشتن توقع پیروزی مقابل تیمهای طراز اول دنیا مثل هند، استرالیا و زیلاند نو در چنین شرایطی زود است. تیمهای بزرگ، با برنامه، با حوصله و هدفمند مسابقه را ادامه میدهند و هر دقیقه ممکن تیم حریف را به زانو درآورند؛ چیزی که در تیم ما چندان هویدا نیست. نبرد بین تیمهای ملی افغانستان و هند، بهترین مثال بازی تیمهای بزرگ است. تیم هند با دو یونت وارد میدان شد؛ یونت توپانداز و یونت توپزن که به شدت به همدیگر وابسته و با همدیگر همکار بودند. همین وابستهگی باعث شد که تا آخرین دقایق به شدت برزمند و نتیجه را در هر ثانیه تغییر بدهند. این همکاری و همآهنگی در تیم ملی افغانستان بسیار ضعیف است. به طور مثال صحبتهای کاپیتان در کنفرانس بعد از مسابقات و کوبیدن تیم توپانداز، به شدت غیرحرفهای بود و نشان داد که شکاف عمیقی بین دو یونت تیم ملیمان وجود دارد.
بنا بر این برای پیروزی مقابل هند و بقیه تیمهای طراز اول در مسابقات ۵۰ آوره، دستکم ۲۰ سال دیگر وقت نیاز داریم، ولی پیروزی در مقابل بنگلهدیش کدام شهکاری نمیخواست که متأسفانه در دو جام جهانی گذشته از دست رفت.
با این همه، باید به تیم ملی و مسابقات جام جهانی ۲۰ آوره سال آینده که در استرالیا برگزار میگردد، بیشتر امیدوار بود.
انتظار میرود در مسابقات ۲۰ آوره سال آینده تیم ملی افغانستان دلهای بیشتری را به دست آورد، با توجه به اینکه تیم ما تیم ۲۰ آوره بسیار خوب است. کرکت هنوز نیاز به کار بیشتر دارد.