ارگان‌های محلی: کارمندان دولت از بحث‌های جدال‌برانگیز خودداری کنند

مسوولان اداره مستقل ارگان‌های محلی در واکنش به دامن زدن بحث‌های تنش‌زای شماری از کارکنان دولتی در شبکه‌های اجتماعی، می‌گویند که هیچ کارمند دولت نمی‌تواند به بحث‌هایی بپردازد که سبب افزایش درزهای قومی، سمتی و یا زبانی شود.

نگاه نو_ مسوولان این اداره هم‌چنان از وجود یک پالیسی روشن در پیوند به چگونه‌گی استفاده کارمندان دولت از شبکه‌های اجتماعی خبر می‌دهند که بر‌اساس این پالیسی کارمندان دولتی نباید بحث‌هایی جنجالی را دامن بزنند.
سیدشاه سقیم، سخنگوی اداره مستقل ارگان‌های محلی در صحبت با روزنامه ۸صبح گفت، کارمندان دولت می‌توانند در صفحات اجتماعی دیدگاه شخصی‌شان را ابراز بدارند، اما این دیدگاه‌ها نباید سبب توهین و تحقیر دیگران شود و یا از موارد جدال‌برانگیز باشد. آقای سقیم هم‌چنان گفت که اداره مستقل ارگان‌های محلی به کارکنان زیر مدیریتش ابلاغ کرده است که سعی کنند در گفتار خود از ترمینالوژی و واژه‌های ملی استفاده کنند تا مردم سخنان آنان را درک کنند. سخنگوی اداره مستقل ارگان‌های محل هم‌چنان افزود: «کارمندان دولت باید از بحث‌های جدال‌برانگیز خودداری کنند.» زیرا به باور او، کارمندان دولتی و شهروندان دیگر نباید با استفاده نادرست از «آزادی بیان» سبب خدشه‌دار ساختن باورهای دیگران شوند.
این در حالی است که تنش‌های زبانی و قومی ‌در کشور هنوز هم به گونه‌‌ی کامل ریشه‌کن نشده است؛ اما این بحث‌های اختلافی در برخی موارد از سوی کارکنان دولتی نیز مطرح می‌شود. ظریفه غفاری، شهردار میدان‌شهر، مرکز ولایت میدان‌وردک، به تازه‌گی در شبکه‌های اجتماعی به بحث خاستگاه و جایگاه زبان فارسی و دری پرداخته است. او در پاسخ به یکی از کاربران توییتر نوشته است: «فارسی از خلیج فارس گرفته شده و زبان ایران است.» خانم غفاری هم‌چنان افزوده است: «زبان رسمی ‌افغانستان دری است که در این مورد تاریخچه وجودی آن نیز موجود می‌باشد.»
این سخنان شهردار میدان‌شهر با واکنش‌هایی نیز روبه‌رو شده است. تهمینه شجاع، فعال مدنی این سخنان یک کارمند برحال دولت را دامن زدن به اختلاف‌های قومی‌ عنوان می‌کند. خانم شجاع می‌گوید که نهادهای دولتی باید به کارمندان‌شان برسانند که از ابراز همچو مسایل تنش‌زا خودداری کنند.
نعیم نظری، فعال مدنی و رییس شبکه‌ی جامعه‌ی مدنی و حقوق بشر اما زبان، نژاد و قومیت را از مسایل اجبار طبیعت دانسته می‌گوید که همچو اختلاف‌ها سبب بحران سیاسی در کشور شده است. او هم‌چنان به این باور است که سایر ارزش‌ها و تفاوت‌های زبانی و سمتی باید به رسمیت شناخته شود، اما سیاست نباید بر مبنای این ارزش‌ها تنظیم شود.
این فعال مدنی که ابراز چنین دیدگاه‌های اختلافی را عامل تخریش روان جمعی می‌داند، گفت: «توقع ما از سیاست‌مداران و کارمندان بلند‌رتبه دولت این است که حساسیت این گونه موضوعات را درک کنند و سبب تخریش روان جمعی مردم نشوند.» آقای نظری با اشاره به سخنان خانم ظریفه غفاری، شهردار میدان‌شهر افزود، شهروندان و کارکنانی که برای عرضه خدمات عامه گماشته شده‌اند، نباید همچو مسایل را دامن بزنند، به ویژه بحث‌هایی که از حیطه صلاحیت تخصصی‌شان خارج باشد.
ظریفه غفاری، شهردار میدان‌شهر که در صفحه توییترش از تفکیک زبان «دری» و «فارسی» یاد کرده است، می‌گوید که این سخنانش بر‌اساس تحقیقات انجام یافته ابراز شده و با این‌که کارمند دولت است، حق دارد هر‌نظر شخصی‌اش را اظهار کند. او اما بیش‌تر حاضر نشد با روزنامه ۸صبح در این مورد صحبت کند.
این نخستین باری نیست که همچو بحث‌های تنش‌زا از سوی یک مسوول بلند‌پایه دولت مطرح می‌شود. از این پیش محمد‌داوود انوری، شهردار هرات، در شبکه‌ی اجتماعی فیس‌بوک و زیر پُست یکی از خبرنگاران هراتی واژه «خیابان» را واژه ایرانی و واژه «سرک» را واژه ملی عنوان کرده بود. آقای انوری نوشته بود که اصول و قاعده ملت‌سازی حکم می‌کند که در افغانستان به ‌جای واژه خیابان، واژه سرک به ‌کار برده شود. او در ادامه متن خود نوشته بود: «هرچند کلمه خیابان مقبول است، ولی برای تفکیک هویت ملی در افغانستان باید از کلمات رایج در ایران خودداری کنیم.»
آریا رووفیان، رییس اطلاعات و فرهنگ هرات، در واکنش به این اظهارات شهردار هرات به روزنامه ۸صبح گفته بود: «کلمه خیابان وجه تاریخی و تمدنی وسیعی دارد که آن را نمی‌شود با واژه‌های دیگری جایگزین ساخت.» او، واژه خیابان را میراث هرات برای کشورهای منطقه خوانده و گفته است که وجه تاریخی این واژه و هراتی بودن آن، روشن، مانند آفتاب است.

با این همه، استفاده شماری از واژه‌ها و نامِ زبان «دری» یا «فارسی» هنوز هم از مسایل اختلافی میان باشنده‌گان کشور است. شمار زیادی از فارسی یا دری‌زبانان به این باور‌اند که آنان فارسی‌زبان هستند و این زبان را با گویش (لهجه) دری به کار می‌برند. کارمندان دولتی در حالی چنین بحث‌هایی را مطرح می‌کنند که مسوولان اداره مستقل ارگان‌های محلی نیز چنین بحث‌های اختلافی از سوی کارمندان دولتی را خلاف اصول کاری این اداره عنوان کرده‌اند.