قصه‌های دردناک اعتیاد در نیمروز ؛ تن‌فروشی و خرید و فروش زنان معتاد

نگاه نو_ نیمروز در جنوب‌غرب کشور، از دید ساکنانش ولایتی است محروم، دورافتاده و فراموش شده که توجه چندانی به آن نشده است. ساکنان نیمروز با مشکلات گوناگونی دست به گریبان هستند و به باور آن‌ها حکومت مرکزی اقدامی برای از میان برداشتن این مشکلات نکرده است.

اعتیاد به مواد مخدر و افزایش چشم‌گیر شمار معتادان بی‌خانمان در خیابان‌های شهر زرنج، مرکز این ولایت، به مشکلی جدی مبدل شده است.

بر‌اساس آمار مقام‌های محلی نیمروز، در این ولایت دست‌کم ۱۳ هزار معتاد موادمخدر وجود دارد که بیش‌تر آنان ساکنان ولایت‌های مختلف کشور هستند و از ایران رد مرز شده‌اند.

داستان معتادان خیابانی، درد‌آور و غم‌انگیز است. برخی معتادان زن برای تهیه‌ی مواد مخدر مجبور به تن‌فروشی می‌شوند و عده‌ای از آن‌ها هم از سوی قاچاق‌بران انسان خرید و فروش می‌شوند.

با این حال شفاخانه‌ی ولایتی تداوی معتادان در نیمروز بودجه‌ای از مرکز کشور برای ارایه خدمات به معتادان ندارد و با کمبود شدید دارو و امکانات دست به گریبان است.

با افزایش شمار معتادان مواد مخدر، جرایم جنایی و دزدی‌ها نیز در شهر زرنج افزایش یافته و این مسأله هم برای مردم و هم برای مسوولان نگران‌کننده شده است.


معتادان موادمخدر؛ معضلی بزرگ

اعتیاد به مواد مخدر و افزایش چشم‌گیر شمار معتادان خیابانی، رفته‌رفته به معضلی جدی و بزرگ در ولایت جنوب‌غربی نیمروز مبدل شده است. در گوشه و کنار شهر زرنج، معتادان خیابانی به چشم می‌خورند که از سر و وضع‌شان به‌ راحتی می‌توان فهمید که دچار بیماری اعتیاد هستند.

اعضای شورای ولایتی نیمروز افزایش شمار معتادان به مواد مخدر طی سال‌های اخیر در این ولایت را نگران‌کننده می‌دانند. بازمحمد ناصر، رییس شورای ولایتی نیمروز، به روزنامه‌ی ۸صبح می‌گوید، یافته‌های شورای ولایتی نشان می‌دهد که طی سال‌های گذشته شمار معتادان خیابانی در این ولایت هزاران نفر افزایش یافته است.

از دید رییس شورای ولایتی نیمروز، باید برای سر‌و‌سامان دادن به وضعیت معتادان خیابانی با پشتی‌بانی حکومت مرکزی اقدامات جدی و عملی روی دست گرفته شود.

آقای ناصر هرچند از بی‌توجهی حکومت مرکزی و به ویژه وزارت صحت عامه در قبال مشکل معتادان در نیمروز به تندی انتقاد می‌کند، اما باور دارد که هنوز دیر نشده و باید حکومت مرکزی بودجه‌ای ویژه را برای درمان معتادان به این ولایت اختصاص دهد.

این مقام محلی در نیمروز تأکید دارد که دادخواهی نیمروزیان برای رسیده‌گی حکومت به معضل معتادان مواد مخدر تا کنون نتیجه‌ای نداشته و مرکز‌نشینان صدای اعتراض و دادخواهی ساکنان نیمروز را نشنیده‌اند.

با این وجود داکتر صیف‌الله غریب‌یار، مسوول مطبوعاتی والی نیمروز، در گفت‌وگو با روزنامه‌ی ۸صبح وجود معتادان خیابانی را مشکلی بزرگ در این ولایت می‌داند.

نبرد با اعتیاد بدون امکانات

شفاخانه‌ی ولایتی تداوی معتادان در سال ۱۳۸۵ خورشیدی در ولایت نیمروز گشایش یافت. امکانات درمانی و کارمندان این مرکز در مقایسه با شمار معتادان به مواد مخدر، بسیار ناچیز است.

آمار مسوولان این شفاخانه نشان می‌دهد که در نیمروز دست‌کم ۱۳ هزار معتاد به مواد مخدر وجود دارد، در حالی‌ که کل نفوس این ولایت بیش‌تر از ۵۰ هزار نفر است. این اعداد و ارقام خود نشان‌گر عمق فاجعه‌ی معتادان به مواد مخدر در نیمروز است.

داکتر سیدخلیل کاظمی، رییس شفاخانه‌ی تداوی معتادان ولایت نیمروز، به روزنامه‌ی ۸صبح می‌گوید که شفاخانه تداوی معتادان مرد ۵۰ تخت و شفاخانه‌ی تداوی معتادان زن ۲۰ تخت و ۲۶ کارمند برای درمان بیماران دارد.

افزون بر این بودجه‌ی شفاخانه در سال روان مالی تاکنون از مرکز کشور فرستاده نشده و وزارت صحت عامه در مکتوبی نوشته است که به دلیل ارسال نشدن بودجه از وزارت مالیه، این وزارت نمی‌تواند بودجه‌ی شفاخانه‌ی معتادان را تأمین کند.

شفاخانه‌ی ولایتی درمان معتادان در نیمروز با کمبود شدید دارو و امکانات درمان دست به گریبان است و خدمات آن در مقابل ۱۳ هزار معتاد به مواد مخدر بسیار اندک است.

با این وجود مقام‌های محلی نیمروز افزایش شمار معتادان به مواد مخدر را معضلی بزرگ در این ولایت دانسته و حضور معتادان از ۳۴ ولایت افغانستان در نیمروز را عامل بدتر شدن این وضعیت می‌دانند.

تن‌فروشی و خرید و فروش زنان معتاد

چیزی که معضل معتادان به مواد مخدر را در نیمروز نسبت به دیگر ولایت‌های کشور متمایز می‌سازد، رد مرز شدن معتادان از ایران است. مقام‌های صحی در نیمروز می‌گویند که ۶۰ تا ۷۰ درصد معتادان خیابانی کسانی‌اند که از ایران رد مرز شده‌اند.

در این میان برخی شهروندان ایرانی هم زیر نام معتاد افغانستانی از این کشور به نیمروز رد مرز می‌شوند. مقام‌های محلی نیمروز با تأیید این موضوع می‌گویند که طی سال‌های گذشته چند تن از شهروندان معتاد ایرانی که از این کشور به افغانستان رد مرز شده بودند، به مقام‌های ایرانی سپرده شده‌اند.

معتادان خیابانی در شرایط بدی روز و شب خود را سپری می‌کنند و تمام فکر و ذکر‌شان این است که چگونه پولی برای خرید مواد پیدا کنند. مواد مخدر در شهر کوچکی مثل زرنج به راحتی خرید و فروش می‌شود و دسترسی به آن سخت نیست.

زنان معتاد هم در کنار معتادان مرد در دام اعتیاد گیر مانده و تلاش می‌کنند با تهیه مواد و مصرف آن درد خماری را اندکی کاهش دهند. معتادان زن برای به دست آوردن مواد، در برخی موارد مجبور به تن‌فروشی شده یا از سوی قاچاق‌بران انسان خرید و فروش می‌شوند.

وضعیت کودکان معتاد به مواد مخدر هم چندان تعریفی ندارد؛ آن‌ها یا از شکم مادر معتاد متولد شده و یا هم از سوی خانواده‌ به مواد مخدر آغشته شده‌اند.

مسوول شفاخانه‌ی تداوی معتادان مواد مخدر در نیمروز می‌گوید که با دیدن وضعیت بد برخی معتادان اشک از چشمانش جاری می‌شود و از این‌که امکاناتی برای درمان آن‌ها وجود ندارد، افسوس می‌خورد. او هشدار می‌دهد اگر امروز برای کنترل معضل معتادان اقدامی جدی نشود، در آینده ممکن است این معضل غیرقابل کنترل شود.