خشونتها در غزنی؛ روایتی از آنچه که می‌گذرد
شهر غزنی در روزهای گذشته شاهد درگیری‌های خونین بوده است، و بر اساس گزارشها طالبان تا حومه‌های شهر پیشروی کردند. با این همه خشونتها، در شهر هنوز مردم راه می‌روند، نفس می‌کشند، این یعنی که هنوز امیدی برای زنده ماندن در مردم وجود دارد.
رنگ شهر در قلمرو “امارت” عوض شده، مغازه‌ای نیست که بر فرازش پرچم سفید رنگ طالبان در اهتزاز نباشد.
گروه طالبان حکومت خود را “امارت اسلامی” نامگذاری کرده است. دولت افغانستان نیز خود را حافظ “جمهوریت” می‌داند.
لحظه عبور از مقابل یک مغازه دو جوانی را دیدم که با عجله تمام بر فراز دکان شان پرچم سفید نصب می‌کردند. با هم به آهستگی نجوا می‌کردند: “زود شو (عجله کن) چند روز است که دکان ما پرچم نداشته. دیگری می‌گفت: پروا (باک) ندارد هنوز که قار(خشمگین) نشده‌اند.”
در فاصله حدود دو صد متری در دو نقطه، افراد طالبان جاده را بسته‌اند. خط باریک از چوب یا سنگ در عرض جاده گذاشته‌اند. به وسایل نقلیه مانند خودرو (موتر) و سه چرخ (ریکشا) اجازه عبور و مرور داده نمی‌شود، تنها عابرین پیاده و بایسکل (دوچرخه) سوران اجازه تردد دارند.
پشت هر مانع افراد تفنگ بدست دیده می‌شوند که به پرچم‌های بلند و سفید رنگ تکیه زده‌اند. در ظاهر به مردم کار ندارند ولی عابرین را با دقت زیر نظر دارند. لحظه‌ای که از یک مانع عبور می‌کردم با نگاهی تند و تیز یکی از تفنگداران طالبان مواجه شدم، چشم در چشمم به من زل زده بود، فورا نگاهم را دزدیدم و سرم را پایین انداختم.
سکوت ترسناک در فضای کوچه‌ها و خیابان‌های شهر حاکم است که گویا برای عابربن بسیار آزار دهنده است.
هرچند دقیقه بعد غرش رنجرهای (خودروهای نظامی) که با پرچم‌های سفید تزیین شده‌اند و یا صدای خشک موتورهای طالبان سکوت شهر را می‌‌شکند و توجه مردم را به خود جلب می‌کند.
آن سوتر؛ شاید در فاصله چند ده متری تفنگداران دولت افغانستان (جمهوریت) دست به ماشه نشسته‌اند. مردم کماکان در شهر حضور دارند، هرچند کمرنگ تر از گذشته. ولی فضای شهر آبستن حوادث است. هرلحظه ممکن است جنگ آغاز شود، آدمی کشته شود، خونی به زمین بریزد.
پس از هرچند دقیقه صدای رگبار مسلسل‌ها و شلیک سلاحهای سنگین همانند هاوان (خمپاره) و راکت(موشک) در فضای شهر می‌پیچد. در شهر برخی مغازه‌داران را دیدم که دروازه‌های مغازه‌ها نیمه باز بود، شاید به این خاطر که با آغاز جنگ زود‌تر بتوانند فرار کنند.
در تمام شهر غزنی در ۱۲۰ کیلومتری کابل، پایتخت حرف و حدیث مردم از جنگ است از قربانیان جنگ. دو دقیقه پشت ویترین یک دوکان معطل بودم. مغازه دار نتوانست حرف دلش را قورت دهد. در نهایت درد دلش را گفت: “در کوچه ما دو نفر که یکی شان دختر هشت ساله بود کشته شدند، چهار و پنج نفر دیگر زخمی شدند ما تا هنوز خوبیم معلوم نیست در آینده چی بر سر ما می‌آید.”
دو هفته است که در شهرغزنی جنگ است. در محلات مسکونی جنگ جریان دارد. طالبان حومه‌های شهر را تصرف کرده‌اند. اخیرا مسولان بهداشت غزنی گفته از زمانیکه جنگ به حومه شهر کشیده شده ۱۳ کشته و ۳۵ زخمی که همه غیر نظامی هستند به مرکز درمانی شهر منتقل شده‌اند. شهروندان غزنی اما تعداد کشته‌های غیر نظامی را ۲۱ کشته و ده‌ها زخمی گفته‌اند ولی این موضوع از سوی منابع رسمی تایید نشده است .