گسترش دامنه فقر؛ شمار کودکان کار در بغلان با گذشت هر روز افزایش مییابد
شماری از باشندهگان ولایت بغلان از رو آوردن کودکان به کارهای شاق در جادههای شهر پلخمری ابراز نگرانی میکنند و میگویند که به دلیل فقر و تنگدستی روزانه صدها کودک مصروف این نوع کارها در بازار هستند. مسوولان محلی حکومت سرپرست طالبان در بغلان اما میگویند که برنامههای آنها توان کنترل وضعیت را ندارد و آنها خواهان حمایت نهادهای مددرسان هستند.
عطاالله، یک تن از باشندهگان بغلان که مدت ده سال میشود در جاده عمومی شهر پلخمری مصروف دکانداری است، میگوید که با گذشت هر روز زندهگی مردم سخت میشود و فقر و تنگدستی خانوادهها را مجبور ساخته است که کودکانشان را به کارهای شاق در جادهها وادار سازند. وی با ابراز نگرانی میافزاید که هر روز شاهد افزایش کودکان کار های در بازار است.
حسینالله، کودک یازدهساله، از مکتب بازمانده و یک ماه میشود که مصروف کراچیرانی در شهر پلخمری است. او میگوید که پدرش نیز کراچی دارد، اما به دلیل درامد ناچیز و افزایش بیکاری و قیمتی، وی نیز مجبور شده است کراچی بگیرد و با پدرش یکجای نفقه خانواده ده نفریاش را تامین کند.
حسینالله کودکی که کراچی پر از بارش را به زحمت حرکت میدهد، گفت: «اگر اقتصاد خانوادهام خوب میبود، یگانه آرزویم رفتن به مکتب و درس خواندن است؛ مکتب میرفتم و درس میخواندم.»
عاشقالله، کودک دیگری است که حکایت تلختر از حسینالله دارد. میگوید مدت پنج سال میشود که در روی جادههای شهر پلخمری مصروف پاکتفروشی است و با درامد روزانهاش که حدود هفتاد افغانی است، چرخ اقتصادی خانوادهاش را میچرخاند.
دیده میشود که اوضاع سیاسی کشور دامنه فقر را گستردهتر کرده است و به دلیل فقر بیش از حد، خانوادهها مجبور شدهاند کودکانشان را از درس و تعلیم دور سازند و برای پیدا کردن لقمهای نان به شهر بفرستند.
یگام بیردی، یکی از باشندهگان بغلان است که از بام تا شام در شهر پلخمری با فرزندان قد و نیمقدش مصروف کارهای شاق است. وی که در چوک پلخمری سوپفروشی میکند و نگران پسر نهسالهاش است، میگوید که به دلیل فقر و تنگدستی بیش از حد پسر خردسالش مجبور شده است که در جادهها پلاستیکفروشی کند. او که پسر نهسالهاش را وادار به کار کرده است، میگوید: «سابق جنبوجوش مردم زیاد بود و بازار سوپفروشی گرم و خوب بود؛ اما اکنون بازار فروش سرد شده و چندان گرمی ندارد و مجبور شدم که پسر نیمقد خود را نیز به بازار بیاورم که کار کند.»
وی در حالی که نگران آینده پسرش است، میگوید که به خواست تحصیلی فرزندانش رسیدهگی کرده نمیتواند. به گفته یگام بیردی، او با درامدی که دارد، فقط میتواند امروز و فردا کرده به زندهگی بخور و نمیرش ادامه دهد.
یگام بیردی، فقر و تنگدستی را عامل اصلی رو آوردن و افزایش کودکان زیر سن به کارهای شاق میداند و میگوید که تحولات اخیر مردم را مجبور ساخته تا کودکانشان را برای پیدا کردن لقمهای نان به شهر و بازار برای کار بفرستند.
با اینکه حدود سهونیم ماه از حکومت سرپرست طالبان میگذرد، دیده میشود که به دلیل فقر و بیکاری، رو آوردن کودکان زیر سن به کارهای شاق در ولایت بغلان افزایش پیدا کرده است.
با این حال مسوولان در ریاست کار و امور اجتماعی ولایت بغلان، بدون اینکه آماری در دست داشته باشد، افزایش کودکان مصروف به کارهای شاق در این ولایت به دلیل فقر و تنگدستی را تایید میکنند؛ اما میگویند که برنامههای آنان برای کنترل چنین وضیعت بسنده نیست. آنها از نهادهای امدادرسان میخواهند که در این راستا با آنها همکاری بیشتر کنند.
از سویی هم مسوولان محلی حکومت سرپرست طالبان در بغلان، میگویند که در آیندههای نزدیک برنامههایی در رابطه به وضعیت کودکان با ریاست کار و امور اجتماعی بغلان روی دست خواهند گرفت.