مردم افغانستان میان دو سنگ آسیاب گیر مانده اند
نگاه نو_ به تاریخ ۲۳ مارچ، مایک پومپیو، وزیر خارجه ایالات متحده امریکا به کابل آمد – سفری‌که به‌نظر می‌رسید آخرین تلاش ایالات متحده برای متقاعد کردن دو‌گروه رقیب، محمد اشرف غنی و داکتر عبدالله عبدالله، برای حل اختلاف‌های شان و این‌که در میانه چالش‌های بزرگ امنیتی و بحران ملی صحت، ثبات سیاسی را در افغانستان اولویت بدهند، باشد.
وزیرخارجه پومپیو، دو رهبر را جداگانه ملاقات و تلاش کرد تا بن‌بست سیاسی را بشکند. اما در بیانیه‌یی‌که پس از برگشت کاملا مایوسانه او نشر شد، او کاهش بی‌در‌نگ یک‌میلیادر دالر امریکایی را [به افغانستان] و ابتکار بازنگری برنامه‌ها و پروژه‌ها را به‌هدف کاهش بیشتر کمک‌های آنان [امریکا] به افغانستان اعلام کرد.
از سال ۲۰۰۱ به‌اینسو امریکا از کمک‌های مالی به‌عنون یک ابزار عمده برای وادارکردن سیاسیون افغان به رفتار متناسب میل این کشور کار گرفته‌است.
تصمیم کاهش همکاری دقیقا، یک روش تهدید و تشویق است. اما فشار واقعی را بسیاری از مردم افغانستان که از فقر رو‌به افزایش و بی‌کاری رنج می‌برند حس خواهند کرد.
به‌گونه مثال، بانک جهانی در گزارشی‌که در ماه جنوری ۲۰۲۰ درباره پیشرفت افغانستان نشر کرد، گفت که بدلیل جنگ و وضعیت آب‌وهوا [خشک‌سالی] که در سال ۲۰۱۹ ادامه یافتند، فقر و بی‌جاشده‌گان افزایش یافته‌اند.
به این اساس، فشار مالی بر حکومت، در حقیقت وضعیت دشوار موجود را برای مردم افغانستان بدتر خواهد کرد.
اکثر مردم افغانستان نیز مانند ایالات متحده از رفتار بی‌پروای رهبران سیاسی افغان ناامید استند.
اما آن‌ها مساویانه نگران اعمال گسترده تحریم‌های مالی و سیاسی بر افغانستان استند.
نخست، مردم فکر می‌کنند که فشار مالی مسقیما مصرف حکومت و دونر را در افغانستان کاهش خواهد داد و اکثر جمعیت را به‌سوی تنگدستی اقتصادی سوق خواهد داد.
در عین حال، نیروهای دفاعی و امنیتی افغانستان، فشار کاهش منابع را حس خواهند کرد و تعهد ایالات متحده برای حمایت شان را در مبارزه مشترک با تروریسم بین‌المللی زیر پرسش خواهند برد.
دوم، مردم افغانستان میان دو سنگ آسیاب گیر مانده اند که نه می‌توانند فشار اقتصادی را تحمل کنند و نه می‌توانند وضعیت سیاسی موجود را قبول کنند.
مردم افغانستان به‌گونه واضیح شایسته بهتر از این استند. با توجه به شراکت ما با ایالات متحده و خواست قوی برای پایان جنگ ویران کننده چهل ساله، ایالات متحده باید یک رویکرد مردم محوری را برای رسیدن به اهداف سیاسی اش در افغانستان اتحاذ کند.